Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom III.djvu/235

 — Powinniście tylko oznajmić mi, kiedy królowa z zamku wyjść myśli i którą furtą, więcemi nie potrzeba... Wilhelma potem przepłoszyć będzie łatwo, a co po nim weźmiecie, nikt was o to nie spyta.
 Gniewoszowi oczy się zaiskrzyły...
 — Królowejbym zdradzić nie chciał — wybąknął zafrasowany nieco.
 — Nie zdradzisz jej, ale prawą drogę jej ułatwisz. Ona sama później wdzięczną będzie zato.
 Łatwo się dał przekonać podkomorzy i poddał. Po krótkim namyśle oświadczył podskarbiemu, iż Jadwiga następnego dnia furtą, którą mu nazwał, nad wieczór z Hildą się wybierała wynijść niepostrzeżona.
 — Miałem ja być z nią — dodał — ale wolę towarzyszyć księciu, który pod murami na nią czekać przyrzekł.
 Podskarbi z powagą wysłuchał powieści Gniewosza.
 — Pomnijcie tylko — dodał — że mnie zwieść jeśli zechcecie, bezkarnie to nie ujdzie. Pobłażaliśmy wam dotąd przez wzgląd na panią, lecz nadal nie oszczędzim.
 Zaklął się zdrajca i wyszedł. Z rozkazu podskarbiego każdy krok jego śledzono.
 Dymitr z Goraja wiedział to, o czem potrzebował być uwiadomionym, a miał dosyć czasu