Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom III.djvu/266

każdy powiadał inaczej, bo on też przed każdym kłamał w inny sposób...
 Z wiadomości podskarbiemu przyniesionych złożyło się coś tak poplątanego, a podejrzanego, że nie mieszkając szepnął, aby go po cichu ujęto, i na wieżę Dorotkę na zamek przyprowadzono...
 Klecha wcale nie przeczuwał, co mu groziło.
 Powracał wieczorem z miasta, gdy przed samą prawie kamienicą Bieniasza, i w oczach jego, bo gospodarz nań czekał i stał nieopodal, dwaj pachołkowie chwycili Bobrka, gębę mu zatkali i w mroku, niepostrzeżeni z nim zniknęli.
 Gospodarz przerażony, nie usiłując nawet ratować go, pobiegł pędem na górę...
 Tu siedział jeszcze ów wysłaniec Krzyżacki, który przybył, aby chrztu i koronacyi być tajemnym świadkiem.
 — Bobrka pachołkowie zamkowi pochwycili! — krzyknął wpadając do izby — biada mnie!
 Bezzębny, który niedbale się na ławie wyciągał, zerwał się jednym skokiem i stanął wśród izby.
 — Gdzie? jak?
 Powtórzył Bieniasz wiadomość głosem drżącym.
 — Wiesz, że pachołkowie miejscy byli? — zapytał Krzyżak.
 — Znam ich dobrze, imiona wiem... wątpliwości niema.