Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stara baśń tom 3 018.jpeg

 Więc przybyli mocno nalegali na Piastuna, aby z niemi nazajutrz na wiec jechał.
 — A po co mnożyć głowy, kiedy i tak nie ma zgody? — odparł stary. — Radźcie bezemnie, jam się nie zdał...
 Nazajutrz dzień toż samo było. Zjechali się starsi radzić, a poczęli wadzić i zeszło na sporach co było dnia. Widać było około stołba wijące się ludzi gromady, to przypadające do siebie, to odskakujące i rozchodzące się daleko, to nabiegające na siebie znowu. Ręce się podnosiły do góry... i głosy, rzucano czapki, potém wszyscy szli precz i za chwilę się do kupy cisnęli.
 Zgody nie było... Leszkowie z jednéj, Myszki z drugiéj strony przewodzili.
 Wieczorem późnym Myszko krwawa-szyja podjechał pod chatę Piastuna, jak noc chmurny.
 — Pozdrawiam was, ojcze.
 — Z wiecu wracacie?
 — Tak ci jest, z wiecu jadę... — westchnął Myszko.
 — Cóż niesiecie?
 — Wiadro próżne — rzekł z goryczą Krwawa-szyja — nie ma wody, nie ma zgody. Mało się już za włosy nie pobierzemy. Każdyby kneziem chciał być, a słuchaćby się nikomu nie chciało.
 — A wy? — zapytał stary.
 — No... ja téż... a ja prawo po sobie mam — rzekł Myszko — któż Chwosta przemierzłego zdu-