Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Strzemieńczyk Tom I.djvu/118

 Była jedynaczką, a na tak uroczyste i kosztowne zrękowiny lub ślub, mógł się zebrać chyba człowiek tak bogaty jak Balcer.
 Stary to zwyczaj był szlachecki równie jak mieszczański, iż wesele musiało być jak najwspanialsze i trwać jak najdłużej. Ci co nie dawali wiana za dziećmi, zmagali się na to, aby dzień ten uroczysty uczynić dla nich pamiętnym.
 Musiało już naówczas prawo zapobiegać, aby się na bankiety zbyt ludne, na półmiski zbyt liczne, na trefnisiów nadto kosztownych nie rujnowano.
 Wesele Lenchen!! I trzeba było aby los właśnie Grzesia sprowadził tego dnia i godziny, gdy się ono odbywało?
 Stanął z rękami załamanemi biedny, a głos wewnętrzny mówił w nim.
 — Tak chciał los twój, aby ci wskazał drogę i przeznaczenie!!
 Choć się nie przyznawał do tego sam sobie, Strzemieńczyk żywił jakąś nadzieję, że Lenka o nim będzie pamiętać, że może...
 Byłby, któż wie? w zapale pierwszym wyrzekł się dla niej nauki, zdobyczy jakie już zyskał i przyszłości...
 Wszakże Dryszek tak poświęcił wszystko dla sołtysównej??
 Uśmiechnął się smutnie. W jego życiu wszystko było jakby zawczasu wyznaczonem dla niego,