Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Strzemieńczyk Tom I.djvu/282

żniać hussyckich od prawych księży. Rad był wielce spotkaniu.
 — A wyście zkąd? — zapytał stary zawiędły księżyna.
 Grzegorz musiał skłamać ratując się a przynajmniej nie całą mu prawdę wyjawić.
 — Podróżnym jestem — rzekł — i dziwny traf mnie tu rzucił w taką godzinę zamięszania jakiegoś, którego nie rozumiem, bom obcy...
 — Zaprawdę! zaprawdę! — westchnął ksiądz — nawet my cośmy tu w Czechach od lat wielu do krwawych przygód i osobliwych wypadków nawykli, zdumiewamy się temu, co się tu u nas dziś stało... Cesarz żonę własną więzić każe... Brat i synowiec jej zbiegają...
 Poruszył ramionami...
 — Lecz jakaż przyczyna tej srogości cesarza względem własnej małżonki? — zapytał Grzegorz...
 — Dziwy prawią! — począł ksiądz — właśnie od zamku idę. Tam głośno dowodzą, że Barbara zdradę knuła, rachując na śmierć męża, przeciwko własnej córce...
 Miała jakoby zmowę z królową polską, za której syna wydać się postanowiła i z nim nad Czechami i Węgrami panować!!
 Grzegorz usłyszawszy to nie mógł powstrzymać okrzyku oburzenia.