Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Strzemieńczyk Tom II.djvu/036

patrzeć nie zechce, ani nad sobą ścierpi przewagi panów i rady!!
 Biedrzyk głową pokręcał, słuchając.
 — U nas — mówił mistrz dalej, — gdzie panowie nawykli mieć wielki udział w rządzie, bo Jagiełło przez czas długi zupełnie na nich się zdawał, gdy i teraz nie król, ale panowie ci wszystko czynią co chcą, i władzę całą mają w rękach, u nas młodszemu by było trudniej, gdy z rycerskim panem, Władysławem zgodzą się radzcy, bo byle mu wojować dozwolili, o resztę u nich pytać nie będzie.
 Czech słuchał z wielkiem zajęciem.
 — Zresztą, — dokończył Grzegorz — wyrokować dziś o ich przyszłości się nie godzi.... Czas ludzi zmienia.
 — My wam zazdrościm — przerwał Biedrzyk — bo w Polsce panujący bez rady nie stanowi nic, a to my też u siebie mieć chcemy, Albrecht nam nie na rękę, bo ani mieszkać w Pradze nie może, ani sam rządzić, a biada krajowi, który zaocznie, wielkorządzcy sprawiają!!
 Jeżeli do tego przyjdziemy, abyśmy sobie pana po myśli naszej wybrali, zastrzeżemy się, aby królował sam, i swobody nasze poręczył...
 Do tego dążymy... Gdybyśmy z Polską się połączyć mogli, oparlibyśmy się Niemcom i Wę-