Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Strzemieńczyk Tom II.djvu/052

łem, aby z wami dawne dobre czasy przypomnieć...
 — Jakiż stan obrałeś sobie? — wtrącił Grzegorz.
 — Służyłem dworsko przy cesarzu Zygmuncie — mówił Lauen — a teraz liczę się już tylko do orszaku króla Albrechta, chociaż żadnych nie pełnię obowiązków.
 Mówiąc to nieco oczy spuszczał i rumienił się, wąsy pokręcał, bąkał jakoś nieśmiało.
 — Mówiono mi — dodał — że wy stanowisko zaszczytne zajmujecie przy młodym królu. Do tej pory jużbyście zaprawdę powinni byli dobić się bardzo wysokiego dostojeństwa.
 — Nie pragnę go!! — żywo przerwał Grzegorz — wierz mi, że pokój i pracę nad księgami nad wszystko przenoszę.
 Zmuszono mnie przy młodym królu być na usługach, lecz jest to służba nieoznaczona, nieciężka i ledwie na to nazwanie zasługująca. Tem lepiej.
 — Król wasz młodziuchny, wytrawniejszych mężów rada mu potrzebna — odezwał się Lauen.
 Postrzeżenie to Grzegorz milczeniem zbył, zająwszy się gościnnem przyjęciem dawnego znajomego.
 Lauen, ubogi szlacheckiego pochodzenia współuczeń, naówczas się do stanu duchownego spo-