Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Strzemieńczyk Tom II.djvu/204

Twarz jego zbladła wyrażała przestrach, oczy niespokojnie biegały...
 Król jakby na pomoc wzywając, wejrzał ku niemu.
 Cesarini podnosił już ręce.
 — Mówicie o odwrocie — zawołał — teraz, w tej chwili, gdy... krok dalej a hordy te pierzchną strwożone przed nami... Chcecie laur zwycięzki zedrzeć ze skroni waszego króla...
 — Wasza przewielebność — począł powoli Paweł z Sienna — nie widzieliście, jak my, co się z wojskiem dzieje... Z głodu i zimna zginiemy tu wszyscy... Koni połowa padła, w każdem obozowisku zostawiamy trupy, nie od strzał nieprzyjaciela, ale od chorób i wysiłku... Litość mieć potrzeba nad ludem tym...
 Cesarini zamilkł spuściwszy głowę.
 — Próżne obawy — szepnął cicho — opieka Boża nad nami... Opatrzność nie da ginąć żołnierzom Chrystusowym...
 Szmer dał się słyszeć między rycerstwem.
 — Wasza przewielebność modlić się za nas racz, ale o wojsku dozwól nam myśleć, bo to nasza sprawa — rzekł trochę szorstko podkanclerzy. — Daliśmy dowody, że nam na męztwie nie zbywa, że nie z obawy ustąpić chcemy, ale z musu...
 Wtem król, który słuchał zmięszany i smutny, wyciągnął ręce ku nim...