Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Waligóra tom I.djvu/135

marszczone brwi i usta dumne mówiły że co wyczyta tego nie przebaczy.
 Prędzej niż się Wojewoda spodziewał, mistrz Andrzej, którego posłany na drodze spotkał, zjawił się na dworcu, z wielkiem uszanowaniem witany. Ojciec czekał nań w swej izbie sypialnej, bo chciał się rozmówić sam na sam.
 Zastał go syn głaszczącego ogromnego starego psa ulubieńca, który już na nic się nie zdał, bo stracił węch i słuch, lecz Marek trzymał go jako wysłużonego...
 Na widok syna powstał Wojewoda, a takie było poszanowanie dla duchownych, iż go przyjął jakby obcego i w rękę się nie dał pocałować. Posadził go zaraz przy sobie, pytając czyby pić lub jeść nie chciał.
 Postem się wymówił mistrz Andrzej. Ojciec wesołą przybrał postawę.
 Zdradził się tylko pytaniem za pospiesznem z troską swoją.
 — Biskup powrócił! — wyrwało mu się.
 Syn spojrzał nań bystro, spuścił oczy...
 — Tak jest — odparł krótko.
 — Nie wiem gdzie bywał, — rzekł po chwili Wojewoda — ale znowu pełne rękawy strachu przywiózł, aby księciu nie dać nigdy spoczynku.
 — Nic nie wiem — odezwał się syn obojętnie.
 — Cóż? kryje się przed wami? nie zwierza? — dodał szybko Marek. — Można się tego spodzie-