Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Waligóra tom II.djvu/162

nastraszy nikt, ani Biskup, ani rycerstwo... ani Leszki...
 Po białkach śnieżnych ogniście przemknęły mu się źrenice.
 — Rób jak ci mówię — dodał Światopełk, — bo wiem co mówię, i wiem co uczynię, a co powiem to się stanie...
 Skończymy na zjeździe — ano nie tak jak ty myślisz...
 Odstąpił krok.
 — Mów co ci przykazuję, — powtórzył, — ojciec niech nakłania do zjazdu, do rozmowy. Przyjadę ja, przybędzie Odonicz. Niechaj miejsce mi takie naznaczą tylko abym niedaleko miał ciągnąć — bo ja się od mojej granicy oddalać nie chcę, i nie wierzę im... Rozumiesz co ojcu powiedzieć!
 Powód do zjazdu jawny. Odonicza z Laskonogim jednać trzeba, a ze mną też skończyć o tę daninę, której ja nie dam. Ale niech się oni jej spodziewają...
 Jaszko nie sprzeciwiał się już. Poselstwo to wprawdzie nie było mu do smaku, lecz patrząc i słuchając Światopełka oprzeć mu się było trudno.
 Był on jednym z tych co mają nad pospolitemi ludźmi przewagę ogromną, co rozkazywać umieją, sprzeciwienia się nie cierpią.
 Jaksie wydawały się plany te bardzo trudnemi do wykonania i niepewnemi, Światopełk się