wiony dokoła zielonemi gałęźmi świerków, cały on gorzał mnóstwem lampek ustawionych tak że w koło niego aureolę tworzyły. Migotały one barwami różnemi uplecionym wieńcem ognistym.
W pośrodku jakby żywe, tylko mniejsze niż żywi ludzie, widać było święte postacie, w niebieskim płaszczu klęczącą matkę najświętszą, w ciemnym, łysego Józefa spartego na kiju pielgrzymim...
W żłobku promienistym, uwinięte w białe powijaczki leżało dziecię ukoronowane... U góry nad nim klęczące w obłokach anioły wmodlone i wpatrzone w dziecinę, niżej pastuszków ubogich, wołka i osiołka na klęczkach...
Zdala świeciła na niebie gwiazda, która miała królów ze Wschodu przywieść do żłobku świętego.
Wszystko to było jak żywe, a niewidzialna jakaś siła, żłobkiem zwolna jak kolebką poruszała, co w wielkie zdumienie wprawiało przytomnych.
Księża klęczący na stopniach nucili głosem łagodnym pieśń tak wesołą iż się jej serca radowały. — Czuć było w niej nowinę zbawienia przez dziecinę ubogą, w żłobku na sianie złożoną, której hołd pierwszy składało co na świecie najbiedniejszem było. Spracowany wół, pogardzony osiołek, głodni i zziębli pastuszkowie.
Ten co się tak rodził na rozdrożu w Betlejemie, miał też wyzwolić ludzi, a naprzód biednych i tych co najniżej stali..., niewolnych pastusz-
Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Waligóra tom III.djvu/059
Ta strona została uwierzytelniona.
