nie tak mocno jak poprzedzająca, ale za to nie wciąga wilgoci, nie pęka, i z powodu użycia na cegłę zowie się cegłówką.
4. Pod gliną marglowatą jest warstwa żwiru z kamykami, dostarczająca wody, albo cienka od kilku cali warstwa piaskowca wapiennego, grubo-ziarnistego. W okolicach miasta, w górach napływowych, znajdują się skały, ciała kopalne jednorodne, czyli minerały i istoty organiczne kopalne (fossilia)[1].
Granity białe z feldspatem szarawym są rzadkie, pospolitsze daleko granity z feldspalem czerwonym, a niekiedy kryształami szerlu. Na dnie Wilij, niedaleko Wilna[2] znaleziono kamień Cynamonowy, sztukę bardzo piękną, z jednéj strony zakończoną powierzchnią wypukłą, z drugiéj wklęsłą długości cala, szerokości pół cala.
Co się tycze ciał kopalnych organicznych[3], znaleziono trzonowy ząb słonia, niektóre kości mammuta i następne fossilia w piaskach nad brzegami Wilii i Wilenki:
Ostracites, terebratulites, amonites, (rzadko) umbilicites, bolemnites, orthoceralites (często) echinites, trochites (często) epitomites, tubiporites, milleporites, iridites, fungites, releporites, eschorites. Do tych dodać jeszcze należy następne[4]: Coenides juniperinus, C. intertextus, Pocillipora approximata, Porites acerosus, Astrea ambigua, A. pentagona, A. favosa, Antophyllum cespitosum, Flossularia corelligera, F. luxurians, Sancinulla organon, Lam. Cylindripora serpuloïdes, Harmodites cancellatus, H. elegans, H. radians, Favosites gothlandicus, F. reticulum, częsty, równie jak Catenipora escheroïdes, C. exilis, C. reticulata rzadka i Halynides Jakovickii[5].
Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Wilno tom I.djvu/34
Ta strona została skorygowana.
