1) Stryjkowski, który silnie opiérał się przyjętemu już w Kronikach polskich mniemaniu, iż Witenes nie był ojcem Gedymina, nie umiał inaczej sobie poradzić, tylko przypisując to omyłce, z przyczyny, iż Gedymin, zowiącego się W. Xięciem zabił Pelussę. Lecz to mizerny dowód, i dziwim się bardzo P. Narbuttowi, że go przyjmuje i wznawia gdyż łatwo pojąć, dla czego się tak mocno Stryjkowski opiérał się i zżymał. Był to jeszcze czas, w którym, wolano historją piękną niż prawdziwą, chodziło o jenealogiją Jagiellońską. Oprócz Roczników Oliwskich, które P. Narbutt posądza o chęć oszkalowania nieprzyjaznéj sobié Litwy, cytnje wyraźnie Stryjkowski i Kroniki Ruskie, w których podanie o Koniuszostwie Gedymina exystowało. Kodex Raudański nic nie dowodzi, prócz tego, że zawiadowaniem stad na Żmudzi, chciał oczy zamydlać. Zsyła się Stwyjkowski na Düsburga, że i on Gedymina synem Witenesowym pisze, ale tego nie ma iigdzié w Kronice. Gwagnin, który z piérwszych notat Stryjk, korzystał, przyjął równie jak sam Stryjkowski w Gońcu Cnoty, versją zabicia Witenesa. Patrz Stryjk. Ks. X. R. VI. Długosza Lib. X. f. 64. Ed. Lipsiae Gleditsch. Nie możemy się nad tém rozszérzać, gdyż zostawujem rozbiór do wyłącznie poświęconego temu pisma.
2) Kronika. Niemiecka J. T. Riviusza, zbiéranina XVII. wieku., vide Tygodnik Wileński 1847 r.
3) Wremiannik Sofijski pod r. 1345.
4) Chronicon P. Düsburgi P. III. Cap. CCCXXV. a. MCCCXVII. (f. 357). Eodem anno in aestate circa festum Nativitatis B. Joannis Baptistae idem Marschalcus (Henricus) cum fratribus et viris de Sambia dum venisset circa territorium Pograndam divisit cxercitum suum, im IV. Turmas. Secunda pars exercitus. sc. fr. Fridericus de Libeu cele Commendator de Raganita cum CL. viris debebat latenter subintrare castrum Ge-
Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Wilno tom I.djvu/399
Ta strona została przepisana.
II.GEDYMIN.