Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Z siedmioletniej wojny.djvu/077

 — A, zapewne, chociaż to mi wszystko jedno.
 — Mnie zaś — mruknął Mentzel — zupełnie nie jedno.
 Simonis już podniósł kapelusik i dokoła się żegnał, nadrabiajęc uśmiechem, chociaż niebardzo był spokojny i niezbyt wesoły.
 Na dobitkę stary Mentzel z myślą czy bez myśli, wskazując odkryty z miejsca, w którem stali, widok na Szwajcarję saską, rzekł niby obojętnie:
 — Patrzcie-no, panowie, wszak to tam we mgłach, hen! hen!... widzicie, to Königstein.
 — Tak, to Königstein — mruknął, ramionami ruszając, Feulner.
 Simonis się mimowolnie zatrzymał.
 — Ilu to tam człowiek miał i ma znajomych — mruczał Mentzel, jakby dla nauki Simonisowi — baron von Beneda-Netzky, siostrzeniec hrabiny de Bellegarde, z domu Rutowskiej. Wszak znajomy i wam, kapitanie Feulner.
 — Towarzysz broni! — bąknął lakonicznie kapitan.
 — Jan Angust Heerwagen, syn radczyni Hausius, już powtórnie; znajomy także.
 Od dzieciństwa! — rzekł kapitan.
 — Kamerherr i oberstleitenant hrabiny Kolowrath, synowiec hrabiny Brühlowej; hm! — chrząknął stary.
 — Czyż być może? wyrwał się Simonis.
 — Jak mnie pan widzisz żywym — odparł Mentzel spokojnie — ale mój regiestr wspomnień nieskończony. Hrabia Chrystjan — mówił dalej, jakby czytał z papieru — Traugott Holzendorf, syn hrabiego i nadradcy konsystorza, szwagier syna hrabiny Cosel, chorąży od dragonów, pewnie znajomy wam, panie kapitanie?
 — Towarzysz broni — rzekł z pogardliwym uśmieszkiem Feulner.
 — Dalej, czekajcie, panowie, mam jeszcze kilku, zaraz — mówfł stary, stukając laską o ziemię — pułkownik Henryk Levin von der Osten, mówią, że skradł pieniądze pułkowe; ale kapitanie Feulner, czy też to być może?
 — Trudno, bo od lat trzynastu pułki nasze żadnych pieniędzy nie widziały.
 Mentzel począł się śmiać.
 — Nie wiem o tem — rzekł — ale na honor, kilka jeszcze imion przychodzi mi na pamięć. Kapitan Peter Ernest L’Hermet, baron du Cailau, za jakąś historję adulterii et blasphemiaram! To jeszcze szczęście — dodał Mentzel — bo in puncto adulterii prosty człowiek głową nakładał wedle prawa, ale baronowie...