Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Z siedmioletniej wojny.djvu/127

 — Nie sądzę — rzekł Brühl głosem niepewnym.
 — Mamy pierwszy dowód tego na wkroczeniu do Saksonji — dodał Rutowski.
 — Król jegomość już podpisał list, który natychmiast wysyłamy.
 — List! — ruszając ramionamy, mruknął von Spörken — wyślijcie armaty, ale list!... list pewnie nie poskutkuje.
 — Zobaczymy — odparł Brühl. — To są strachy człowieka, który sam się boi. Fryderyk II wie, że naprzeciw siebie ma nie jedną Saksonję, ale Austrję, Francję i Rosję; wie, że jest zgubiony. Wiem, jakie są jego plany: chce nas tą groźbą zmusić, abyśmy szli z nim przeciwko Austrji.
 Rutowski pokręcił tylko głową.
 — Nigdy w świecie z Fryderykiem — dodał Brühl — za nic w świecie. Król jegomość na to się nie zgodzi.
 — Tymczasem Saksonja padnie ofiarą — rzekł hrabia.
 — To chwilowy kryzys — gorzko odparł minister — Fryderyk zgubiony, zrozpaczony, targa się jak hyena w klatce zamknięta, ale darmo! Prusy zostaną wymazane z rzędu mocarstw europejskich.
 Rutowski ruszył ramionami znowu i milczał.
 — Radźmy, panie generale — odezwał się po małym przestanku Brühl. — Mojem zdaniem i zdaniem generała Nostitz, wszystkie nasze siły należy zgromadzić w obozie pod Pirną. Tam będziemy czekali, oparci o Koenigstein, dalszych wypadków. Fryderyk nie będzie śmiał. Generał Wied poda nam rękę, a przez niego utrzymamy komunikacje z Bourem i Piccolominim.
 Obejrzał się Brühl; nikt się nie sprzeciwiał. Rutowski stał zamyślony.
 — Jakże wy sądzicie, panie hrabio? — spytał minister.
 — Ja nie chcę mieć głosu, aby nie brać na siebie odpowiedzialności — rzekł Rutowski. — Jego królewskiej mości służyć chcę i będę, ale w takiem położeniu, w jakiem się znajdujemy, z piętnastu tysiącami na czterdzieści, bez przygotowania, zaskoczeni niespodzianie, możemy bronić honoru tylko, nie Saksonji.
 — Panie hrabio! pan widzisz wszystko zbyt czarno. Za naszymi piętnastoma, przeciw Prusom staje kilkakroć sto tysięcy sprzymierzonych.
 — Za pozwoleniem — przerwał Rutowski — traktat podpisany?
 Brühl zawahał się.
 — W tem była cała moja przebiegłość i polityka, aby go nie podpisać i nie dać pozoru do wojny. Traktat jest jak za-