Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Bajbuza 03.djvu/018

 — A gdy wam się nie zda — przerwał szydersko Ponętowski — gotowiście z pola bitwy ustąpić?
 Bajbuza ostro mu popatrzył w oczy. Nie odpowiedział nic.
 — I zmienić z dnia na dzień chorągiew nicby was nie kosztowało? — dodał Ponętowski — a rycerska cześć?
 Wstrzymywał się rotmistrz od wybuchu.
 — Posłuchajcie — rzekł z góry poglądając na warchoła. — Gdybyście w podróży spotkali nieznanego człowieka i obcowali z nim, a towarzyszyli mu, zaś wśród niej ukazanoby go wam jako zbójcę i łotra, nie porzucilibyście go?
 Zmięszał się nieco Ponętowski, nie wiedząc co odpowiedzieć na razie, a wojewoda zwracając do niego, jakby argumentu nie słyszał, wykrzyknął.
 — Większość ich taka jest. Dziś idą z tobą, ale jutro wiatr inny zawieje, na wierność rachować nie można.
 — Gdyby rzeczy jasno stały — przerwał Bajbuza — ale w ciemnościach kroczyć…
 — Szliście przecież nieraz z Zamojskim nie pytając go! — odparł Zebrzydowski.
 — Przebacie, panie wojewodo — począł rotmistrz — wiedzieliśmy zawsze dokąd szedł, czasem droga tylko, jaką nas prowadził, nie była jasną. Byliśmy pewni, że do wojny domowej nie