Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Bajbuza 03.djvu/066

 — A no! gdy wyciągniemy w pole.
 — A tyś go gdzie namacał?
 — Widziałem go w kilkanaście głów przy Lubomirskim.
 Rotmistrz wąsa zakąsił.
 — Niech sobie będzie kędy chce — rzekł po namyśle — ja tylkom rad wiedzieć gdzie stoi, abym w tamtą stronę nie patrzył.
 Udawał rotmistrz, że mu z tem było jak bez tego, ale sam do siebie mówił.
 — Otom wlazł! Przy pierwszem spotkaniu trzeba mu łeb rozwalić i zadać w oczy infamię. Co z tego będzie? Przecież on to powinien rozumieć i mnie unikać.
 Zatem spytał Szczypiora nieco później.
 — A wie Spytek, że my tu jesteśmy?
 — Mnie się zdaje — odpowiedział Szczypior — że taki gatunek człowieka musi wiedzieć co skórę jego obchodzi, a no, z nim przecie nie gadałem. Kat go wie!
 — Gdzieżeś go widział? Bardzo się on tu snuje?
 — Przy Lubomirskich wisi, a czasem przy Potockich — zamruczał Szczypior.
 — My tam go nie pójdziemy szukać, a że on mnie w drogę nie wlezie, tak mi się zda, chybaby mu życie niemiłe było.
 Tymczasem pobyt w Krakowie zbliżał się do końca. Senatorowie chcąc rozbić rokosz, zwołali