Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Boży gniew 02.djvu/168

 — Rychło li król pan nasz miłościwy przybędzie?
 — Sądzę, że wprędce — rzekł Dyzma — bo on sam niecierpliwym był, zwłaszcza, gdy od hetmana Kalinowskiego nadeszły wieści, ale wybór ze dworem nie łatwy, a i królowa jmość przeprowadza...
 — Słyszałem o tem i wierzyć mi się nie chciało — odparł Nadolski — ale my tu komedyi grać nie będziemy, na któreby patrzeć zabawką było. Jejmościom, choćby i królowej pani, tu nie miejsce.
 — Oprócz królowej innych też pono wybiera się za nią wiele — szepnął Strzębosz.
 — Tego nam brakło — zamruczał Nadolski — Kozacy się chyba temu uradują, bo kobiety bez klejnotów i fraszek nie pojadą, a to łup dla nich pożądany.
 Splunął pułkownik, zajrzał potem w regestr pisarza, który z piórem zawieszonem nad papierem siedział, oczekując na dyktowanie — i rzekł do Xięzkiego:
 — Weź że wmość nowicyusza w swe ręce, a na początek mu nie folguj, chcesz-li mieć z niego żołnierza.
 Na ucho zaś rzekł Xięzkiemu:
 — Papinkowato mi cóś wygląda.
 I na tem się posłuchanie skończyło, bo Na-