Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Boży gniew 03.djvu/042

bo rad był pod pozorem wyręczania Leszczyńskiego wszędzie się wśliznąć i wszystko ogarnąć.
 Jakoż nie upłynęła godzina, wpadł nader wesołego humoru, śmiejący się, ożywiony i aż nadto względem starca i duchownego poufały podkanclerzy.
 — No, cóż tam, ojcze, dziś nowego? Jakże król jm. wstał usposobiony? Zabija, czy łaskami obsypuje? Z nim nigdy zgadnąć nie można, co człowieka czeka.
 Biskup pomyślał trochę.
 — Król jmość — rzekł — frasobliwy bardzo, nie odbiera już od dni kilku żadnego listu, ani słowa od królowej.
 Domyśla się, że tam ktoś mu ją zniechęca jakiemiś fałszywemi doniesieniami.
 Spojrzał w oczy Radziejowskiemu, który z największym bezwstydem zawołał:
 — Ale cóż znowu? królowa może w listach króla coś znalazła, co dało powód do nieukontentowania.
 — Ja czytuję listy te — odparł kanclerz — nigdy w nich nic nie było, coby nie dowodziło przywiązania i poszanowania.
 Radziejowski uśmiechnął się:
 — Ludzi ztąd — rzekł — wysyłają tylu, ktoś