Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Nowele, Obrazki i Fantazye.djvu/423

świata i omylić się mogę — zatém przepraszam, bo może się inaczéj zowiesz i wyższy jaki urząd piastujesz...
 — Nie, nie, jestem prosty wróbel — rzekł ptak siadając na brzegu gniazdka — a czego chcesz, człowieczyno?
 — Rady...
 Wróbel pokiwał główką.
 — A jakiéj?
 — Co mam robić z sobą, matka mnie odumarła, jestem sam jeden, ludzie na mnie nie zważają, nie mam się kogo spytać co począć?
 — A przypatrzyłżeś się ty, co ja robię? — rzekł wróbel.
 — Trochę, zdaleka.
 — Ja także — mówił ptaszek świergocząc — byłem sierotą; matkę mi jastrząb zabił, kiedym jeszcze był ledwo podlotkiem; chowałem się długo w gęstwinie, żyjąc muszkami i robaczkami, aż trochę w pierze porosłem... Radził mi jeden wróbel, abym szedł sobie gdzie pod strzechę do miasta, kędy więcéj ludzi, jadła porozsypywanego i wróblów braciszków, ale szczęściem, żem sobie matki radę przypomniał, i zostałem na wsi...
 — A ja idę do miasteczka — rzekł chłopak.
 — Otóż-bym ci nie radził — szeptał szary ptaszek.
 — A to czemu, kiedy tam żyć będzie łatwiéj?
 — Zaraz ci powiem, co mi stary opalony wróbel, który z miasta przyleciał tu, mówił i dlaczego ja tam się nie umieściłem... Tam w miasteczku życie łatwiejsze, ale i niebezpieczeństwo większe... Gniazda usłać niéma gdzie, czyha mnóstwo swawolnych chłopców i wróbel się oducza od pracy, bo mu o jadło łatwo...
 — A cóż to jest praca? — zapytał chłopak.
 — Praca to jest prawo Tego, co i wróbla stworzył i człowieka, wszelkiemu stworzeniu dane.
 — A dlaczegoż ja o niém nie wiem?
 — Boś jeszcze mały...
 — Naucz-że mnie, co to jest praca?
 Wróbel samouczek począł główką kiwać, musnął się dziobkiem parę razy po skrzydłach i zdawał się namyślać.
 — Jak to tobie powiedziéć? — mruczał — jak to tobie powiedzieć?... Wszystko pracuje na świecie... praca to życie, mój mały; potrzeba coś robić, aby żyć, aby się czegoś nauczyć, aby do czegoś dojść, a im więcéj kto pracuje, tém mu jest lepiéj...
 — Praca to więc znaczy robota — rzekł chłopiec. — Ale robota męczy?
 — Jeszcze téż gorzéj męczy próżnowanie — mówił wróbel.