Ta strona została uwierzytelniona.
dla wywabienia gospodyni, — ściągnął ją wreszcie z niedostępną towarzyszką...
Dwie panie pożegnały się z tą czułością powszednią, jaką nakazuje grzeczność i formy światowe. Hrabina troskliwie kazała się okryć pięknéj pani, ta nie puściła jéj do sieni, aby się nie zaziębiła, i w progu ucałowawszy się jeszcze, rozstały się ściskając za ręce — do jutra.
