Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Złote jabłko 02.djvu/056

w Hoch... o! jakże się to nazywa ta szkoła... w Marymoncie, czy w Rosji?
 — Jak? Jaśnie panie! nie umiem odpowiedzieć, zająknął się Supełek, ja?
 — W jakim instytucie?
 — Ja nigdzie nie byłem, skromnie odparł nareszcie Supełek, mój ojciec był rządcą, od młodu gospodarzę!
 — A! więc tak, z praktyki tylko?
 — Z praktyki, Jaśnie panie.
 — Znaszże Waćpan płodozmian, nowe pługi, leśnictwo, uprawę rzędową, łąki sztuczne, i co rządcy potrzeba?
 Supełek mięszał się widocznie, bo nawet o co go pytano zrozumieć nie potrafił.
 — A to do czego Jaśnie panie, rzekł, u nas zorać, posiać, z żydem się wykłócić, chama ostro trzymać... ot i cała gospodarka.
 Nie trafiło to jakoś do przekonania pana Bala, ale nie chciał zrażać człowieka, którego potrzebował; rad był jednak że miał wyborną wymówkę na nieprodukcyjność majątku.
 — To osieł, rzekł w duchu, nic nie umie, tu potrzeba gospodarza! będę go musiał odprawić; majątek in grudo, ale i człowiek podobny. I oni tu chcieli co mieć! kiedy on gliny nie rozróżni od piasku!!
 Ostatnia wymówka zupełnie była niesłuszną, bo o glinę w istocie trudno było w Zakalańszczyznie.
 W czasie tego monologu, rządca stał u drzwi pokornie, jakby przeczuwając znaczenie milczenia, pan Bal obrócił rozmowę.
 — Rzemieślnicy czy są?
 — Trochę dostałem, poobiecywali.