Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski - Złote jabłko 02.djvu/085

uśmiechając do siebie, podwyższyć mu pensję, lub czemś go ująć... mógłby zostać. Pan widzę nowy człowiek... nie znasz naszych praw, a tu co chwila będą interesa nie do zgryzienia, odpowiedzialność wielka... Ale prawda, jeszcze się zapominam, wszak ci to znowu interes.
 — Czy jeszcze?! ruszając ramionami zapytał cicho kupiec.
 — Prawie najważniejszy!... ma pan dla siebie i ludzi paszporty? Wziął pan intromisją do majątku? Czy pan potwierdzony przez heroldją? Czy opłacone rządowe należności?
 Bal zatknął uszy słysząc razem tyle rzeczy, których dobrze nie rozumiał.
 — Powoli! panie, powoli! zawołał, zaraz się wytłumaczym. Paszporty są jak najporządniej wszędzie popodpisywane.
 — Potrzebuję przedstawić do nas i do sądu... a intromisja?
 — Nie miałem czasu wziąć jej jeszcze.
 — A bez tego maszże pan prawo rządzić majątkiem?
 Bal spojrzał mu w oczy ze strachem.
 — Jutro pojadę z prośbą do powiatowego miasteczka.
 Pomocnik nieco się zmięszał.
 — Nie o to idzie widzi pan, żeby się spieszyć, bo czasu na to dosyć, ja tylko przestrzegam, a co się tyczy przeszkód z naszej strony, te za porozumieniem się... mogą być i usunięte...
 Poczciwy kupiec ścisnął go za rękę z uczuciem.
 — A potwierdzenie heroldji?
 — Czy i to potrzebne?
 — Koniecznie, inaczej znowu nie możesz pan ani posiadać, ani rządzić majątkiem.