Strona:PL Józef Weysenhoff - Erotyki.djvu/086

dze, podróżny, noszący imię Utgatar (śpiewak dobry), rzekł do Sity:
 — Otom zatrzymał się w drodze mojej i stoję przy tobie na wieki. Pozwól mi zostać Athwariu — człowiekiem czynu — i budowniczym domu naszego na wspólną przyszłość. Aby pora deszczów i febr zjadliwych nie ugryzła przedwcześnie kształtów twych, pięknych jak Ułuda; abyśmy murem silnym odgrodzili się od Maurów — zdzierców i od ludzi dybiących na piękność twą, a nie znających duszy.
 Spojrzała zaś Sita na Utgatara oczyma mówiącemi czarno:
 — Azali to miłość jest — dni i noce spędzać z mieczem, dobytym na złodziei, albo nosić kamienie na budowę mieszkania nowego, albo wysilać myśl przeciw fortelom wrogim? A ty, któryś życie prześpiewał i przewędrował między uciechą i zwątpieniem, azali to potrafisz?
 I rzekł Utgatar:
 — Miłość jest siłą twórczą, która dźwiga mury z gruzów i dobywa perły z łona mórz łacniej, niżby to uczyniły zastępy najmitów i przyrządy mistrzów