tuł dawano mu wszędzie, tak w regestrach wojskowych, jako też w ordynansach. W drugich chorągwiach, porucznikom tytuł pułkownika, w urzędowych pismach nie był dawany. Lecz jako honory są rzeczą miłą, tak nie gniewali się porucznicy drugich znaków, gdy im dawano tytuły półkowników w potocznych pismach, listach i konwersacyach. A tak pożyczając jedni od drugich tytułów, wszyscy porucznikowie znaków husarskich i pancernych, zwani bywali półkownikami. Rotmistrze znaków pancernych, petychorskich i husarskich bywali wielcy panowie, książęta, senatorowie i ministrowie, sam król i hetmani; a to też osobliwsza, że w tem wojsku polskiem, i stan duchowny miał swoje umieszczenie: książę prymas był rotmistrzem jednéj chorągwi husarskiéj, książę biskup Krakowski drugiéj, a w Litewskim kompucie biskup Wileński trzeciéj.
Strona:PL Jędrzej Kitowicz - Opis obyczajów i zwyczajów T2.djvu/137
Ta strona została uwierzytelniona.
