Strona:PL JI Kraszewski Banita 1843.djvu/34

 Jakby poruszenia jego nie zrozumiał, Podstarości spytał.
 — W. Miłość potrzebujecie zmiany na orły lub grosze?
 Zżymnął się podróżny —
 — Słuchaj — rzekł — dam ci więcéj, a mów!
 — Co tylko JW. Pan rozkażesz, krom tego, czego nie wiem?
 — Kiedy wyjechali?
 — Nie wiem o kim mowa — odpowiedział uparty Podstarości, — dziś z rana przenocowawszy tu, pociągnął stad drogą ku Warszawie JM. Pan Kisiel z kijowskiego, item wczoraj pan Karaś także do Warszawy, pozawczoraj pan Puzyna z Litwy. —
 — A więcéj tu nikogo nie było —
 — Innych nie znam —
 Podróżny widząc, że nic nie wybada ze starego lisa, schował pieniądze, nałożył czapkę i wyszedł. Podstarości go przeprowadzał za drzwi, do sieni i aż na ganek zamkowy.
 Tu gdy stanęli, postrzegł dopiéro Podkomorzy, iż w czasie przeglądu Zamku, burza się była zerwała, która teraz z ogromnym wichrem, błyskawicą, grzmotami ryczała na podwórzu. Dészcz lał strumieniami, a co chwila biły pioruny na łęgach nadbrzeżnych. Nie było sposobu wyjść z Zamku i dostać się do gospody. Podstarości zważał to i odezwał się.
 — Ponawiam w imieniu pana Wojewody offertę gościnności —
 — Przyjmuję ją z musu, — odpowiedział mu podróżny po chwilce namysłu. Szepnął coś ludziom swoim i powrócił na górę.