Strona:PL JI Kraszewski Banita 1843.djvu/49

nie ruszając się wołać. — Sora! i zadysponował jéj podać piwa, Toboła usiadł na przyzbie.
 — Ot słyszę wasz gościniec, panie Arędarzu wychodzi na trakt bity, wszak to nim i wielcy panowie zaczynają jezdzić.
 — Jak? — odezwał się z pogardą żyd.
 — Wczoraj tędy panowie jechali?
 — Czy to tylko wczoraj.
 — Ale wczoraj to aż dwa razy.
 — Nu to co!
 — Bo to ja za niémi idę — mówił Toboła, — posłał mnie do nich Pan Padstarosta i mówił, zapytaj tam Borucha, którędy oni od niego zawrócili się, to ich gdzie nadybiesz.
 — Pan Podstarosta? — spytał żyd — herst? Niech zdrów będzie. A może ty na tego i kwartę piwa kazał dać, a nie na pieniędzy?
 — Co tam szwargoczesz niewierny! — zakrzyczał Toboła, abo to ja twojéj łaski potrzebuję. Mnie pan Podstarosta dał tyle na drogę, iżbym tém wszystkie twoje piwo skwaśniałe zapłacił.
 — Ono nie skwaśniałe, — rzekł Boruch — a co więcéj mówił pan?
 — Nic więcéj tylko powtórzył, jak ci Boruch drogi nie pokaże, to mi go przyszlij, a ja mu podziękuję.
 Żyd ruszył ramionami.
 — Którędy pojechali? — dodał Toboła.
 — Ot, drogą tą: do Berezniaka!
 — A daléj!
 — Abo ja ich prowadził! Czy to ja wiem!
 — Dawajże piwo!
 Żydówka wyniosła kwartę, dziad ją porwał, wy-