Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/153

wam wszystkie, jakie państwa nietylko spotykają, ale mogłyby dotknąć.
 — Dzięki Bogu w téj chwili... odezwała się staruszka.
 — Nie ma nic złego, to pewna, dodała Aniela — ale dla mnie ta groźba zawieszona nad hr. Lambertem, na którego swobodę i szczęście czyha taka kobieta, jak hrabina Julia...
 Zasępiła się hrabina Laura nieco.
 — Tego się nie ma co lękać, odezwała się — bo Lambert jasno widzi i zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa; a zręczność i przebiegłość hr. Julii na nic się jéj tu nie przyda.
 — A! pani moja! pani! nie radabym jéj przestraszać... szepnęła Aniela.
 — Wiesz co? mów...
 — Tyle tylko co mi Adolf opowiadał o wieczorze u państwa Stanisławowstwa.
 — Ale na tym wieczorze nie było nic!
 — A! pani! żywo przerwała Aniela: hrabia Lambert zapewne nie chcąc pani straszyć, nie przyznał się do tego... Formalnie go panna oblegała, kazała się do stołu posadzić przy nim, nie dała mu tchnąć, nie spuszczała go z oka — i doprowadziła do tego, że wyszedł rozgorączkowany...