Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/154

 — Nic mi o tém nie mówił — cicho i jakoś niechętnie szepnęła hrabina, — a Lambert nigdy, nigdy nie kłamie.
 — A! pani! któżby to śmiał nawet przypuścić? dodała Aniela! Tylko znowu, żeby miał ze wszystkiego się spowiadać...
 Hrabina Laura myślała milcząca, a panna Aniela mówiła ciągle:
 — Trzeba znać te kobiety! nic na świecie niebezpieczniejszego...
 — Czyż ty je lepiéj możesz znać odemnie? wtrąciła stara.
 Panna Aniela zarumieniła się, i wyszła wkrótce.
 Długiego dnia, gdy Lambert przyszedł do matki, stara naprowadziła rozmowę na ów wieczór, i nie zdradzając Anieli, szepnęła, że jéj mówiono z boku o tém, jak gorąco Lambert Elizie nadskakiwał.
 Zaczerwienił się hrabia.
 — Spotkałem ją dwa razy, raz w salonie, i nie mogłem uniknąć, drugi raz gdy stary gospodarz posadził mnie przy niéj, od czego się wymówić było niepodobieństwem. Musiałem z nią mówić...
 — Ale podobno bardzo, bardzo żywo i z zajęciem? zapytała matka.