Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/237

sisz, że ja dziś miałem się oświadczyć hr. Laurze o rękę panny Anieli.
 Lambert aż się cofnął i podając rękę Zdzisławowi, zawołał:
 — Przepraszam, o tém nie wiedziałem.
 Zdzisław przybrał minę dumną, zakłopotaną, szyderską razem.
 — Tak, jest to rzecz postanowiona! żenię się — rzekł powoli cedząc słowa — zakochałem się, panna nie była inaczéj do pozyskania. Sądzę, że w mém położeniu mogę sobie pozwolić dogodzenia téj fantazyi.... gdyby ona fantazyą była. W przyszłości, jeśliby się okazała niezgodność charakterów.... coś takiego coby mi życie truło — a! jużci, moyenant finance rozwód zawsze jest możliwy.
 Ruszył ramionami Lambert, spoglądając na młodzieńca z pewném politowaniem.
 — Pan to tak z krwią zimną przewidujesz! spytał.
 — Ha! wszystko potrzeba przewidywać w życiu — rzekł Zdziś. W tym momencie jestem zakochany do szaleństwa.... Wołałbym stokroć nie żenić się... i uczynić nawet wielką ofiarę...
 — Panie Zdzisławie! wtrącił Lambert: to są rzeczy, do których się nie przyznaje....
 — O! ja — przyznaję się do wszystkiego, i gdybym miał ochotę zamordować kogoś, naprzykład tego p. Adolfa, który jest bratem