Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/281

 — Tak, ale to nie jest warunek niezbędny.
 — Czy ma być bogata?
 — Wcale nie — rzekł książę, — o to mi nie idzie.
 — Czy ma się koniecznie w nim zakochać?
 Zapłonił się książę, coś mrucząc niewyraźnego....
 — Bo możebyś się zaspokoił szacunkiem?...
 Nie było odpowiedzi innéj nad westchnienie.
 — Ale jeszcze pytanie, dorzuciła Eliza: książę jesteś zazdrośny?
 — Musiałbym takim być, gdybym miał słuszne powody, rzekł książę — ale roić sobie je.... aby się gryść niemi — nie zdaje mi się, abym był zdolny....
 Popatrzała na niego hr. Eliza, i nagle wtrąciła:
 — Zobaczysz, mości książę — poczekaj tylko, daj mi trochę czasu — a ja go ożenię.
 Na tém się dnia tego skończyło.
 Jak widzimy, karnawał tego roku zapowiadał tyle małżeństw, których skojarzenie przypisywano mu głównie, jak żaden z poprzedzających. Rozmowy o prawdopodobném ożenieniu hr. Lamberta i wyjściu zamąż świetném panny Anieli, urozmaiciły się wkrótce plotką, na którą z razu zakrzyczano, przecząc jéj możliwości. Pułkownik na ucho rozpowiadał znajomym, że hrabianka Eliza wyjdzie pewno