Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/345

jeszcze każesz zamiast ci służyć, wołać doktora!!
 — Bez żartu, ja jechać nie mogę... szepnęła żona.
 — Ja za to, że podróż nie zaszkodzi, ręczę, rzekł Zdzisław żwawo. Doktora wezmę jeżeli chcesz z sobą, ale jechać musimy.
 — Ja nie mogę! powtórzyła blednąc Aniela.
 — Więc pierwsze słowa, które zamieniamy po ślubie, miałyby być — sporem? Mauvaise augure!
 — Ja proszę, i pierwszéj mojéj prośbie odmawiasz!... Możemy jechać za kilka dni — nie wiem kiedy, — dla czegoż natychmiast?
 — Bo ja nie chcę mieć świadków mojego szału miłośnego, rzekł Zdzisław.
 — Wstydzisz się go? zapytała Aniela. A! to pochlebnie dla mnie.
 — Anielko! — zawołał Zdzisław — patrzą na nas!
 — Choćby nawet słuchano! odpowiedziała rezolutnie młoda pani — będą wiedzieli, że ja błagam, o co? o wzgląd na moje zdrowie, a hrabia mi odmawiasz dla fantazyi!
 — Ale — jeśli tak — to pocożeśmy się pobrali? wtrącił Zdzisław — ja chciałem mieć prawo...
 — Męczenia mnie i sprzeciwiania się — dołożyła Aniela.