Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/368

 Lambert zbladł trupio — oddechu mu zabrakło w piersi.
 — Powróciła do ojca! rzekł w myśli — A! moja matka, moja matka! jak ona to przeżyje! Stał chwilę jeszcze, ruszył się, zachwiał, i wolnym krokiem drzwi za sobą zamykając, poszedł do hr. Laury....
 W progu zabrakło mu męztwa — musiał się wstrzymać, i nieprędko, namyśliwszy się, wśliznął się do pokoju.... Oczy matki czytały z jego twarzy nim przemówił — że stało się nieszczęście jakieś, którego ona nie umiała się nawet domyślić.
 Lambert szedł milczący, zbliżył się, ukląkł u kolan matki, i pochwyciwszy ręce jéj zimne i drżące, począł całować.
 — Mamo droga! męztwa.... wyjąknął.
 — Co się stało? mów! mów!
 — Nie ma jéj — musiała powrócić do ojca!
 Hrabina odetchnęła....
 — Jedź do niego! zawołała — jedź dopóki czas — ja — z tobą.
 Chciała wstać i padła na krzesło.
 — Czekaj — sił nie mam.
 Jak trup blady na progu stawił się książę Ignacy.... Doszedł aż tu, ostatnich kilku kroków już nie mógł zrobić i wsparł się o ścianę. Oczy miał łez pełne.
 Lambert od matki pośpieszył ku niemu....