Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/395

obowiązek święty poczytuje sobie — jechać z nimi, aby czuwać nad swą dobrodziejką.
 Kasztelanicowa ze łzami ją uściskała....
 Tak przygotowawszy przybyłą, zaprowadziła ją samą do Lamberta, i wyszła do hr. Laury, aby z kolei jéj z pewnemi ostrożnościami oznajmić przyjazd siostry męża.
 — Ta Aniela! zawołała kasztelanicowa — to dla nas dziś prawdziwa opatrzność!
 — Tak — dołożył Lambert — dla mnie, dla matki jest nieoszacowaną pomocą.... nigdym się nawet nie spodziewał po niéj takiego poświęcenia.....
 Pochwałom nie było końca.
 Hrabina Laura, ciągle jeszcze będąca w stanie na przemiany to gorączkowym, to w prostracyi bezsilnéj, mówiła mało, dawała Anieli robić z sobą co chciała.
 Zdradzona przez wolę własną, wyrzekła się jéj zupełnie.
 Czasami modliła się gorąco, i te chwile przynosiły jéj jakąś pociechę.
 Bardzo zręcznie i stopniowo przygotowawszy hr. Laurę do przybycia kasztelanicowéj, Aniela wprowadziła ją. Obie wybuchły płaczem długim, lecz po nim chora odzyskała sił trochę.