Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/401

z doświadczenia, że tylko waryaci i ludzie bez czucia i myśli znoszą zimna i mrozy nie czując ich. Jedziemy się grzać, a choćby piec do Florencyi, bodaj do Neapolu.
 — Nie — nie — do Florencyi.
 — Jutro! przydał książę, całując ją w rękę.
 Eliza wymknęła się z gabinetu i poszła piszać do Gertrudy, którą chciała mieć do pomocy przy pakunkach.
 Nazajutrz wieczorem księztwo byli już w wagonie na drodze do Wiednia.
 Pułkownik, który przyszedł do nich na herbatę, zdumiał się niezmiernie, usłyszawszy o wyjeździe nagłym, o którym pozawczoraj jeszcze mowy nie było....
 — Uwinęli się! zawołał, i poszedł do hrabiny Julii.
 Tu niechciane go przyjąć z początku, hrabina się także w jakąś podróż wybierała, musiał się gwałtem dopomnieć o swe prawa, aby i ta mu nie uciekła.
 — Kochana hrabino! rzekł — wszyscy wyjeżdżacie, i to tak nagle, że ja nieszczęśliwy....
 I pani się wybierasz także? zapytał widząc ją pakującą szkatułkę.
 Hrabina Julia zmieszała się nieco.