Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/444

ce, ale chleba brak; mają ekwipaż, a na stole pomidory i makaron za całe danie....
 Leliwa ręce załamał.
 — Z listów Marty wnoszę, dodał książę, iż będzie zmuszona go porzucić!!
 — Jak to? po kilku zaledwie miesiącach pożycia?
 Książę głowę na piersi spuścił.
 — Okupimy się, rzekł — da się to ułożyć bez skandalu. Marta przyjedzie do mnie i zostanie, markizowi pensyę damy.
 Stary otarł powieki i zakończył zniżonym głosem:
 — Proszę cię, pułkownika, nie mów o tém nikomu. Wyspowiadałem ci się mimowolnie. Jestem nieszczęśliwy, kochałem to dziecię, tak pragnąłem jego szczęścia....
 I znowu głowa opadła mu na piersi.
 — Nie mówmy już o tém! A! ta poczciwa a niedołężna Szordyńska! Znasz ją? Któż mógł się spodziewać, aby była tak ślepą?
 Leliwa, choć wiekiem i wypadkami ostygły, nieszczęściem księcia był przygnębiony — zrozumiał ten ból ojcowskiego serca, rozdartego i zakrwawionego....
 Ścisnęli się za ręce w milczeniu.
 — Jeżeli markizowa przyjedzie — odezwał się Leliwa — to zapewne na wsi książę z nią zamieszkasz....