Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/480

alimenta, które jéj stosownie do fortuny swéj dać musisz.... naostatek, ona teraz sobie znajdzie męża łatwiuteńko.
 — Myślisz? zapytał Zdziś. Pewnie zbrzydła! Siedzieć w zamknięciu przy choréj, wąchać lekarstwa, stękania słuchać.... to nie wypięknia....
 — Dajże mi pokój! dokończył pułkownik, odchodząc.
 Zdziś tegoż wieczoru odebrał list od żony, zapowiadający powrot jéj. Nie było w nim czułości, lecz wyrażała się z taką pewnością o spoczynku jakiego w domu swym używać miała, jakby nigdy w życiu o rozwodzie mowy nie było....
 Zdziś ustami wykręcał.
 Z listem tym poszedł do matki, która była zawsze za zgodą małżeńską i za pożyciem przykładném.
 — To kobieta z głową, mawiała synowi: ona cię w świecie potrafi postawić — zobaczysz.
 Hrabia Stanisław godził się zupełnie na zdanie jéjmości.
 Zdziś nie objawiał teraz żadnéj myśli stanowczéj.
 Wiele zależało od tego, jaką się pani Aniela zjawić miała; wrażenie czysto zmysłowe było dla Zdzisia rozstrzygającém.