Strona:PL JI Kraszewski Ciche wody.djvu/62

 — Stało się to, dodał otwarcie — ażeby mnie zmusić do myślenia o sobie i walczenia o byt własnemi siłami.
 — A! a! odparła tylko hrabina Julia...
 — Stara hrabina, dorzucił pułkownik, ma swe nieubłagane teorye, którym nawet skłonności serca poświęca, bo wiem, że do familii jest bardzo przywiązana.
 — I siostra moja zachowała u niéj wielkie względy... dodał Adolf.
 — Dawno pan widział siostrę? odezwała się pani Julia. Ja ją niekiedy spotykam u hrabiny osoba śliczna i pełna dystynkcyi...
 — Dziś właśnie byłem u niéj, rzekł młodzieniec.
 — Zdrowi tam wszyscy?
 — Zdrowi, odparł śmiało Adolf.
 — Tak mało się gdzie pokazują, mówiła gospodyni — nawet hrabia Lambert...
 W małym saloniku zwyczaj był palenia cygaretek; hrabina sama wzięła jedno, i grzecznie poprosiła tych panów, aby palili. Było to jakby znakiem przypuszczenia do bardzo pochlebnéj poufałości.
 — Hrabiego Lamberta, ciągnęła daléj hrabina, my tak mało znamy... Od powrótu z zagranicy ledwie się nam pokazał... Czy go podróż zmieniła? Spoważniał bardzo.