Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/189

 Namyślał się chwilę.
 — Opowiadano mi tu historyą jednego staruszka — rzekł — który wydał córkę za wysoko bardzo dziś stojącego urzędnika, a dziś ten zięć własnego teścia sprawy nie chce się podjąć... jakże pani chcesz, aby obcy człowiek czegoś podobnego się podejmował?
 — Pan wiész, czyja to historya? — zapytała Krzysia.
 — Nie wiem — rzekł Riedel — ja tych polskich nazwisk ani wymówić, ani zapamiętać nie mogę.
 — Jest to właśnie smutny wypadek mojego pana... Córka jego wyszła za niejakiego Treubergera...
 Nazwisko to zdawało się zdumiewać asesora.
 — Jakto?... Pani Treubergerowa!... Jéj Excelencya...?
 — Jest córką mego pana Lubachowskiego — potwierdziła ekonomowa.
 — A cóż ona robi? — badał Riedel ciekawie — ostygłszy z pierwszego zapału.
 — Zdaje mi się — zimno poczęła Krzysia — że gdy ojca jéj wypędzą, pójdzie z nim...
 Zamyślony asesor siedział długo milczący, a w końcu bąknął:
 — Curiose Geschichte!!
 — Tak — przerwała mu ekonomowa — dla pana jest ona curios, a dla nas traurig...
 — A to wszystko dlatego, że stary nie pilnował