Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/191

Potrzebowała tegoż dnia powrócić do Lubachówki i, rozmówiwszy się z Riedlem, znikła.
 Teraz dopiero Baur mógł go ztąd do pokoju przed salką bilardową wyciągnąć.
 — Kochany asesorze — rzekł do niego — nieprzystoi mnie, młodszemu latami i w hierarchii służbowéj, robić ci uwagi, ale nie mogę pojąć twego zapału dla kobiety...
 Riedel się poruszył niemal gniewnie.
 — Dla kobiety... — zawołał — wcale niepospolitéj, na któréj podobną nie łatwo u nas trafić w Niemczech. Mamy dziś wszystko, nawet marynarkę, któréj niedawno początku nie było... ale kobiet u nas niéma... Z reszty poezyi odarło je nowe wychowanie i realistyczne dążności wieku. Dawniéj chlubiły się nasze kobiety odczuwaniem poetów i miłością ideału; dziś starają się o imię dobrych gospodyń... Takiego... esprit follet, jak to proste dziecię natury... ja w całych wielkich Niemczech nie wyszukam... Nie dziwuj-że się, iż mi głowę przewróciła.
 — Szkoda głowy! — dodał Baur.
 — Fenomenalna istota! — zamruczał, nie słuchając go już, Riedel.
 Weszli do bilardowego pokoju, w którym smutne, uroczyste panowało milczenie, przerywane szeptami.