Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/408

 — Wszystko u nas skończone! Grzesia zastrzelił żołnierz, matkę jego taż sama kula przebiła... teraz koléj na naszego starca, który się pochylił do grobu... Zostało dosyć miejsca, aby trzech Niemców postawiło kołowrotki i krzewiło kulturę, robiąc szlafmyce i pończochy...
 — Na Boga! — zawołał Huba — daj-że jéjmość pokój i... milcz... Gdyby kto posłyszał!...
 Ruszyła ramionami.
 — Nie było tu kogo od nas, z Lubachówki? — zapytała.
 — Mąż wasz przyjeżdżał — przerwała Rózia — dowiadywać się o was... Od niego-śmy mieli wiadomość o Frejerze...
 — Cóż nowego zbroił ten nasz przyjaciel? — spytała Krzysia.
 — Nikomu już on szkodzić nie będzie — rzekł Huba. — Ja mu zawsze taki koniec przepowiadałem...
 — Cóż mu się stało?
 — Miał ciągle do czynienia z przemytnikami — to ich sprawa... — dodał Huba.
 — Jaka sprawa? — nagliła niecierpliwa ekonomowa.
 — Toć pewnie wiedziéć musicie, bo i w gazetach już stało — rzekł Huba — że strażnicy, objeżdżając rano granice, znaleźli go na ziemi leżącego,