Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/50

cze... Wielka to dla nas cześć, iż raczą widziéć w narodowości polskiéj niebezpiecznego jakiegoś wroga, niepodobna odgadnąć, co nas właśnie teraz tak potężnymi i strasznymi czyni; ale to pewna, że ci nowe prześladowania i tępienia gotują.
 Tu nieco odetchnął pan Felix i wypił duszkiem kieliszek, który stał przed nim.
 — A pana nic nie doszło z Berlina? — zapytał.
 — Mnie? — odparł pan Grzegorz — ale ja nie mam żadnych stosunków...
 — Pan? — podchwycił gość — ależ to całemu światu wiadomo, że córka pańska wyszła za jednego z najczynniejszych urzędników, który wysoką zajmuje posadę.
 — Ja z zięciem prawie się nie widuję — rzekł zakłopotany stary.
 — A to właśnie źle! Pan-byś mógł z pomocą córki wywrzéć wpływ na niego.
 Stary poruszył ramionami.
 — Ja? wpływ miał-bym wywierać na Treubergera? — rzekł cicho. — Pozwól mi się z tego nie tłómaczyć nawet.
 Pan Felix spostrzegł, że dotknął struny brzmiącéj boleśnie i zamilkł.
 — O jakiém-że nowém mówiliście prześladowaniu? — spytał Lubachowski. — Małoż tego, cośmy doświadczali i doświadczamy?... Nie rozumiem...
 — Któż to zrozumié? — rozśmiał się pan Fe-