Strona:PL JI Kraszewski Czarna godzina.djvu/56

słuchaj się. Nie lubię być pod obuchem jakiegoś nieokreślonego niebezpieczeństwa.
 Dydaś, który miał z czasów swoich orężnych przyjaciół i znajomych dobrych w Poznaniu a niekiedy rad był odetchnąć i zobaczyć się z nimi, skorzystał ochotnie z przyzwolenia i pojechał.
 Nie było go aż trzy dni i już stary zaczynał go o płochość obwiniać i o skłonność do próżniactwa, gdy się zjawił z posępną miną.
 Pan Grzegorz mu tchnąć nie dał, zarzucając pytaniami:
 — Cóż tam mówią? co słychać?
 — Kubek w kubek — rzekł Dydaś — to, co tu rozpowiadał pan Felix, alem dotarł do mojego pułkownika, do redakcyi.
 Tu Dydaś głos zniżył, jakby się podsłuchania obawiał.
 — Prawo nowe się ma przeciwko nam gotować, to pewna — dodał — chcą Księztwo i Prusy Zachodnie oczyścić z Polaków, a Niemcami zaludnić.
 Grzegorz aż się rzucił.
 — Brednie! — zawołał. — W dziewiętnastym wieku takie experymenta się nie udają.
 Dydaś, nie zważając, kończył:
 — Nie wiem, cośmy zgrzeszyli, ale straszny hałas przeciwko nam, tak jak gdybyśmy mieli jakie parękroć sto tysięcy wojska. Co się gdzie