Strona:PL JI Kraszewski Dzieci wieku.djvu/350

miasta, a zdaje mi się, że doktór albo tego nie doradził, lub przynajmniej na to nie nalegał.
 Mamert westchnął.
 — Zlitujcie się panowie, ostrożności! nie można jej mieć nadto! Jeźli się przed czasem wyda rzecz runie wszystko.
 Chwilę milczeli spiskowi.
 — Jednakże mnie się zdaje, przerwał baron, iż pewne przygotowania poczynić by nie zawadziło?
 — Chyba takie, z których by się nic domyślać nie można.
 — Ja jutro rano przebrany mam być pod altaną, szepnął Luziński, potrzebuję pomówić z hrabianką Izą, ona wie o tem.
 — Wie?! podchwycił przerażony Mamert; wie? już? jakim sposobem?
 Gdy mu powiedziano o bytności Bogunia, stary lis zadumał się chmurno.
 — Wszystko to nie dobre, rzekł, a jutrzejsza ranna rozmowa...
 — Czy pan ją znajdujesz niebezpieczna? zapytał Walek.
 — Wszystko teraz niebezpieczne, westchnął rządca. Za hrabianką z rana wyjdzie pewnie szpiegować służąca. Będą wiedzieli, że gadała z chłopem i...
 Mamert pochwycił się za włosy.
 — Jeźli mi pan nie radzisz iść?..
 — Ja ani radzę, ani odradzam, ani wiem co począć, szepnął Klaudzyński, jedno tylko mówię — największej potrzeba ostrożności, bo i ja przepadnę i wszystkie projekta...
 W ten sposób mniej więcej przeciągnęły się narady, nie mogąc do niczego doprowadzić, było rzeczą oczywistą, iż ktoś denuncyował konkurentów, szczególniej zaś barona.
 Rządca po rozmowie tej, z której niepodobna było poznać jego usposobień, gdyż zdawał się dziwnie wahającym, a nadewszystko tchórzliwym, wymknął