Ta strona została skorygowana.
była wystrojona jak obraz cudowny, wślizgnęła się we drzwi i słucha. — Nie chciałem mówić dla tego, że rzecz opowiadania nie warta, a ja za dziwaka ujść mogę. Ale kiedy do tego przyszło...
Koniec tomu drugiego.
Strona:PL JI Kraszewski Ewunia.djvu/192
