Strona:PL JI Kraszewski Ewunia.djvu/197

grosza przy duszy! O! moje dziecko! W tem coś jest! to rzeczy nienaturalne.
 Pani Bołtuszewska kontenta znać z logiki mężowskiej, stojąc we drzwich zaczęła się śmiać po cichu.
 — Przysięgłabym, że w tem kobieca sprawa — szepnęła po cichu.
 — Mówcie sobie co chcecie, i ty, i Żółtkiewicz — dodał mecenas, chodząc po pokoju — tak rzeczy nie stoją, pod spodem jest co innego.
 Sykstus ramionami ruszył, lecz rumieniec go zdradził, zmieszał się sam i oczy spuścił.
 — Co do mnie, mogę panu zaręczyć — odezwał się — iż dla tego pragnąłem pozostać, bom się w tych stronach urodził, bo to moja rodzona kraina, a w świecie, wśród obcych, choćby ze stu dukatami, wątpię ażeby sobie rady dał.
 — Gadaj zdrów! — odparł adwokat — albo jesteś ciemięga i gnojek, z