Strona:PL JI Kraszewski Interesa familijne.djvu/468

przybycie, nie wiedział już czy dalej mówić czy milczeć; łatwo mu się było domyśleć, co za wrażenie zrobić może wiadomość o drugim testamencie, na korzyść Hieronima.
 Wahał się jeszcze co począć, gdy Julja wpadła nań z gniewem prawie.
 — Mówże, czegoś tak wleciał i mnie przeraził; co się znowu stało z tą przeklętą sukcesją?
 — O prawda że przeklęta! — westchnął pan Paweł, zbolałe czując już w sobie kości od nieustannych przejażdżek — ale tu znowu całkiem nowe historje!
 — Cóż nowego! co nowego?
 — Oto naprzód że pierwszy testament był podrobiony i pokazał się fałszywy; pisał go widać i podrzucił Sobocki, jak? nikt nie wie. Kasztelanic zrobił wprawdzie testament, ale go powierzył do schowania księdzu Bakałowskiemu. Proboszcza nie było gdy umarł, dopiero teraz powrócił i zjechał z testamentem. Sobocki, jak się tylko dowiedział o tem, drapnął.
 — Ale cóż w nowym testamencie, na miłość Boga? — krzyknęła Julja — czy go czytali?
 — Czytali — dodał smutnie pan Paweł — ale i drugi nie rozumniejszy od pierwszego.
 — I komuż znowu zapisał? Jasiowi?
 — Gdzież tam!
 — Faworytom?
 — O! nigdy nie zgadniesz.... To był szalony starzec, pisze że tyle mu familja dokuczyła, iż jednemu temu zapisuje, którego w życiu na oczy nie widział, to jest Hieronimowi!
 Julja krzyknęła przeraźliwie, w jednej koszuli porwała się z łóżka i poczęła biegać, wołając:
 — Proces! proces! to być nie może!
 — Ani sposobu zwalić testamentu! — odparł skłopotany pan Paweł — wszyscy tam nad tem myśleli, ale darmo... Teraz wszyscyśmy na łasce Hieronima.
 — A! Jezu! — zawołała żona — czyż można było doczekać takiego upokorzenia! My, ubożsi od niego!