Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/1044

44

lochu — a mym ciemięzcą, jest właściciel tego domu.
 — Jakto? kto? kto?
 Kapitan nazwiska zapomniał był, co mu nieco sprawę popsuło, ale umiał się wykręcić.
 — Cierpienie odjęło mi pamięć..... głód i pragnienie....
 Tu Pluta zapachem wina i wódki, których tak dawno nie kosztował znęcony, porwał nie prosząc o pozwolenie w drżącą rękę stojącą przed sobą na stoliku flaszkę i już miał ją do ust przyłożyć, gdy Achilles wyrwał mu ją gwałtownie. Był to witriol.
 — Człowiecze! śmierć! — zawołał.
 Kapitan zbladły flaszkę postawił, a Czwartacki litując się nad jego niedolą, dal mu szklankę świeżo spreparowanego płynu, który zniknął jak kropla w morzu w gardle Pluty, zaschłém od więziennego pragnienia.
 — Ale cóż to jest u djabła! — zapytał z kolei odzyskując całą przytomność i siły kapitan, który już czuł, że zostanie wyzwolony i powracał do swego charakteru.
 — Jakto? Reńskie! — odparł Achilles.