Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/1169

169

 — Słowo?
 — Najuroczystsze.... ale o cóż chodzi?
 — O to chodzi, — wybuchnęła wdowa, — że na tę nieszczęśliwą dziewczynę, uczyniono niegodziwą zasadzkę, chcą ją zgubić, chcą mnie wplątać w jéj zgubę, ratuj ją i mnie. Ja tego na sumieniu miéć nie chcę. Biegłam do Narębskich, aby go prosić o schronienie dla niéj, znasz barona Dunder? używa wszelkich sprężyn najniegodziwszych, aby zgubić to dziecko.... Póki jest u mnie, niema dla niéj niebezpieczeństwa.... kocham ją, bez niéj zatęsknię się śmiertelnie, ale muszę się z nią rozstać.
 Teosiowi jak błyskawica strach przeleciał przed oczyma....
 — Cóż ja tu poradzę? — rzekł. — Jutro Narębscy wracają.
 — Szukaj pan innego środka!
 — Co tu począć? — zastanowił się Teoś, — doprawdy nie wiem, jadę z panią.... i nie odstąpię was krokiem.
 — Ją potrzeba usunąć — co ty pomożesz! Ci ludzie oszukają nas wszystkich!!