Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/1288

74

dały, ale w takim stanie, czy od niedostatków i utrapień ciała, powoli nie upada duch jego?
 — Nie powinien! — zawołało dziewczę, — owszem, wiemy że to go krzepi... a święci owi asceci na pustyniach?
 — To byli święci i na pustyniach żyli, — dodał Teoś.
 — Wszakże przyznajcie, że zbytek osłabia, wycieńcza, zobojętnia, psuje? — przerwała żywo Mania.
 — Tak, ale między zbytkiem a ubóstwem dotykającém nędzy, jest przestrzeń niezmierna, — mówił daléj Muszyński, — na któréj wschodach i szczeblach ludzie się mieszczą wedle usposobień, wychowania, nałogów. Jeżeli ten co stal wysoko, zmuszony będzie znijść nisko, cierpi; i często kto nazbyt poszedł w górę, boleje również. Ale, długobyśmy o tém mówić musieli, bo to przedmiot nie tak łatwo dający się wyczerpać, wszystko jest względne, nędza i bogactwo także.
 — Zdaje mi się, żeśmy trochę zbili się z drogi, — przerwał Narębski.
 — Tak, powróćmy lepiéj na ziemię, — śmie-